Sla je donkerte om mij heen opdat ik vluchten kan
voor het licht. Ze poogt mijn tranen te drogen, haar warmte koestert
mijn gebroken vleugels die dromen van een nieuwe vlucht.
Ik kan dit licht nog niet dragen, wanneer het stof
opwaait in de werveling van mijn bewegen lonkt de schaduw.
Ik vlucht naar de eenzaamheid die mij zo vertrouwd
geworden is, ik verwelkom de kille adem die het vurig branden van
mijn beschadigde vleugels blust.
Hier wil ik schuilen, deze donkerte is mijn helen,
deze stilte is mijn beleven wanneer bewegen te pijnlijk is. Hier dans
ik in gedachten de verloren beweging, op verwarde klanken van een
nieuwe melodie.
Karen Nadine ~ 2015
Dwalertje Dwaalt 