Soms
Reiken woorden
Niets aan.
Soms
Ligt koestering
In de stilte.
Soms
Schittert warmte
In de luwte.
Soms
Reikt de horizon
Oneindig ver.
Karen Nadine ~ 2022
Soms
Reiken woorden
Niets aan.
Soms
Ligt koestering
In de stilte.
Soms
Schittert warmte
In de luwte.
Soms
Reikt de horizon
Oneindig ver.
Karen Nadine ~ 2022
Er sijpelt een verdriet
onzichtbaar
fluistert ze de pijnen.
Er sijpelt een gemis
onhoorbaar
toont ze de wonden.
Er sijpelt een stroom
van stille tranen
en verstilde eenzaamheid.
Karen Nadine ~ 2022
Tussen de brokstukken
Van verstoorde
Herinneringen.
In de ruïne
Van gebroken
Dromen.
In de spelonken
Van mijn
Bloedende hart.
Dwaalt ze
Verdrietig
En verward.
Karen Nadine ~ 2022
Ik sleep mij voort
Zonder dromen
Zonder houvast.
Leven sleurt me mee
Zonder compassie
Zonder adempauze.
Tijd gijzelt me
Verlamt me
Ketent me.
Karen Nadine ~ 2022
Deze kaalslag welke leven uitdeelde
Heeft ons gehavend
De kracht uit onze sprankeling gehaald
Heeft ons uit elkaar gedreven.
We zijn twee bloedende harten
Vol littekens
Kloppend van verlangen
Naar betere tijden.
In gedachten omarm ik ons
Onze liefde
Onze pijn
Ons beschadigd zijn.
In gedachten blaas ik
Vonkjes van licht
En helende warmte
Opdat we weer mogen sprankelen.
Karen Nadine ~ 2022
Vervaagd zijn de contouren
Van passievol delen
Vertraagd is het beleven
Van eindeloos geven
In de verte schemert
De sprankeling
In de stilte dondert
De vertwijfeling.
Mijn overgave
Vervaagt
Gesmoord
In de stilte.
Karen Nadine ~ 2022