In een zee van stormen
Waar jouw wind raast
Me weet te omarmen
Onverschrokken meevoert.
In een dageraad van dromen
Is het jouw hand die me leidt
Naar een horizon vol kleuren
In tinten nimmer gekend.
Golven razen, het tij breekt
Kabbelend kom ik tot rust
Wanneer stilte spreekt
De rusteloosheid gesust.
Karen Nadine ~ 2009
Was ik de wind,
dan ademde ik
zachte briesjes wind
die haren verwarden.
Was ik de wind,
dan liet ik water golven
van licht kabbelend
tot onmenselijke hoogtes.
Was ik de wind,
dan zou ik sneeuwvlokken
zacht dwarrelend
uit de lucht laten vallen.
Was ik de wind,
dan zouden wolken
een levend schilderij
op een grijs getint doek vormen.
Was ik de wind,
dan blies ik leven in alles.
Maar bovenal,
was ik de wind,
dan nam ik jouw pijn
en verdriet met me mee.
Karen Nadine ~ 2004
Dwalertje Dwaalt 