Een nieuwe kleur
toont verleden
ik volg haar spoor
tot aan het heden.
Een fragiel spoortje licht
breekt vervaagd herinneren
contouren bepalen het zicht
in een ander leven.
Verleden en heden dansen
los van pijn
ieder pasje is een loslaten
en terugkeren in het huidige Zijn.
Daar waar woorden stil zijn
bloeit rust, ze opent zich
Als alle tranen gevloeid zijn
verschijnt een glimlach op haar gezicht.
Karen Nadine ~ 2012
Woorden sneeuwen in mijn hoofd
Zachtjes
dwarrelen ze hun weg naar beneden
Van alle geluid beroofd
Is
het stilte die me heeft weten te verleiden.
Haar zachte
glimlach lonkt me
Ik wil op haar zachte deken huilen
Het
verstomt de onrust diep in me
Ik wil in haar stilte schuilen.
Karen Nadine ~ 2012
Soms mis ik
mijn eigen
delen
beleven
geven
samensmelten.
Soms verdwaal
ik
mijn eigen dolen
onverholen
verstolen
vervlogen.
Soms
droom ik
mijn eigen overgave
diep in me
oprecht in
me
verscholen in me.
Soms geef ik
mij aan jou
deel en
beleef ik
kan ik dwalen en dolen
omdat ik van je hou.
Karen Nadine ~ 2012
Dwalertje Dwaalt 