Ik wilde
verdwijnen
In de adem van
tijdloosheid
verdrinken
in golven van
vergetelheid.
Ik dronk
de nieuwe tijd
overstapte
de sporen van
verloren realiteit
verdwaald
spoelde ik aan
op het strand
waar ik eens
stond
in scherven
gebroken werkelijkheid.
Met mijn voeten
nog in t gebroken glas
voel ik de wonden
van wat was
verward
neem ik de scherven
vertwijfeld
over het sterven
van de liefde in mij
de scherven weerspiegelen
geslepen de werkelijkheid
ze was nooit gestorven
slechts verdwenen
toen ik
het spoor bijster raakte
van mijn liefde
voor jou.
Karen Nadine ~ 2005
Dwalertje Dwaalt 